expo vrije grafiek

Interview met Ruth Boudry over de komende tentoonstelling.

Bron: de Weekbode

Ik bezocht samen met collega Lieve de Biënnale van Venetië tijdens het zomerverlof vorig jaar. We zagen er het werk van Ricardo Brey ‘every life is a fire’. De in Gent wonende kunstenaar met Cubaanse roots toonde er een ensemble van kubusvormig werk refererend naar een doos met binnenin een complex netwerk van referenties en allusies rond mythologie, de hedendaagse maatschappijen en geschiedenis. Zo is het idee gegroeid om dit werk als insteek te nemen voor onze jaaropdracht binnen de vrije grafiek. De bedoeling was dat elke leerling een doos maakte in de ruime betekenis van het woord. In de zin van wat we niet zien, wat bewaard wordt, wat we ordenen, opbergen maar ook kunnen openmaken, openvouwen, in contact brengen met wat erbuiten is. Autobiografisch of fictief, het moest een opdracht worden met veel ruimte voor interpretatie waar iedereen zijn ding kon mee doen. We wilden met deze opdracht ook de leerlingen uitdagen om eens niet tweedimensionaal te denken want grafiek is vandaag zoveel meer dan een ets aan de muur, waar op zich natuurlijk niets mis mee is. De link met grafiek moest aanwezig blijven maar het eindresultaat diende een 3dimensionaal werk te zijn al dan niet in combinatie met 2 dimensionaal werk.

Er werd niet echt naar de expo toe gewerkt, dat zorgt er soms voor dat mensen geremd zijn of blokkeren. Het gebeurt allemaal wat in een creatieve flow. Voor de één gaat dat wat vlotter dan de ander, maar we doen als leerkracht erg ons best om de leerling daarin te begeleiden. De leerlingen inspireren elkaar ook erg door met elkaar te praten over de opdracht of over hun idee, het is heel fijn om te zien dat binnen ons atelier de leerlingen elkaar complexloos bijstaan met raad en daad, dat is heel vruchtbaar. Zo groei je als individu maar ook als groep.

Als extra voeding zijn we halfweg het schooljaar, in april,  op studiereis naar Parijs geweest. De expo van Anselm Kiefer in Centre Pomidou was voor velen zelfs een emotioneel topmoment. We hebben wat de platgetreden paden van Parijs verlaten om wat minder voor de hand liggende locaties te bezoeken. Het was een vermoeiend uitje vol indrukken maar het het gaf de leerlingen wel een creatieve stroomstoot.

We zijn als leerkracht heel tevreden over het resultaat. Mede door de goede sfeer in de groep durft iedereen vol vertrouwen zijn ding doen. We vinden dat heel belangrijk want daardoor krijg je een boeiende diversiteit. Je ziet een ronddraaiende stolp die een rariteitenkabinet omhult, maar evengoed een installatie met houten boxen waarin iemand zijn verleden als verstokt roker en het proces om daarmee te stoppen in beeld brengt. Er zit veel persoonlijk verhaal in de expo en dat voel je bij het zien van het werk. Het verhaal klopt. Omdat iedereen tevreden en verrast was van het resultaat als geheel wilden we graag het werk nog eens tonen via een solotentoonstelling.